Wyroki w sprawach z powództwa Banku!

W ostatnim czasie otrzymaliśmy kilka wyroków w sprawach z powództwa Banku, choć większość dopiero przed nami. Nie ulega wątpliwości, że orzecznictwo dopiero się kształtuje i można się spodziewać różnych rozstrzygnięć. Część sędziów zawiesza postępowania z powództwa Banku do czasu uzyskania przez Kredytobiorców prawomocnego stwierdzenia nieważności umowy. Część natomiast stoi na stanowisku, że postępowania mogą być prowadzone równolegle i proceduje nie czekając na prawomocne rozstrzygnięcie sprawy głównej.

Wobec powyższego zapadają bardzo różne rozstrzygnięcia:

23 września 2024 r. Sąd Okręgowy w Krakowie, w sprawie o sygn. akt I C 1417/24, uchylił w całości wyrok zaoczny – Kredytobiorcy nie odebrali w terminie pozwu Banku i składaliśmy sprzeciw. Sąd zasądził od mBank na rzecz pozwanych zwrot kosztów procesu. Sąd oddalił powództwo Banku wyłącznie dlatego, że w toku postępowania złożyliśmy Bankowi oświadczenie materialnoprawne o potrąceniu wzajemnych wierzytelności. Pozostałych argumentów o przedwczesności bądź bezzasadności powództwa Sąd nie uwzględnił, powołując się na Uchwałę SN III CZP 6/21. Sąd nie zawiesił postępowania, pomimo że sprawa z powództwa Kredytobiorców nadal czeka na rozstrzygnięcie. Wyrok ws. z powództwa Banku jest prawomocny.

26 marca 2025 r. Sąd Okręgowy w Krakowie, w sprawie o sygn. akt I C 4924/24, oddalił powództwo Banku BPH S.A. również w związku ze złożonym przez Kredytobiorców oświadczeniem materialnoprawnym o potrąceniu wzajemnych wierzytelności. Bank złożył wniosek o uzasadnienie wyroku.

Z kolei 8 kwietnia 2025 r. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, w sprawie o sygn. akt I C 1671/23, uwzględnił powództwo BNP Paribas Bank Polska S.A. w zakresie odsetek od kwoty kapitału i zasądził na rzecz Banku koszty postępowania. Sąd uznał, że zgodnie z Uchwałą III CZP 6/21 oraz Uchwałą III CZP 25/22 Bankowi należne są odsetki liczone od upływu terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty, które Bank wysłał Kredytobiorcom w 2023 r. Stoimy na stanowisku, że Bankowi odsetki nie są należne, bowiem Bank wezwał Kredytobiorców do zapłaty twierdząc równocześnie, że umowa jest ważna i wiążąca. Dopiero jednak po wnikliwej analizie uzasadnienia wyroku podejmiemy decyzję odnośnie apelacji.

Z pewnością należy pochylić się nad zagadnieniem, czy w świetle Dyrektywy 93/13 zasadne jest obciążanie Kredytobiorców wysokimi kosztami postępowań ws. z powództwa Banku skoro Bankowi przysługują inne instrumenty prawne, by rozliczyć nieważną umowę kredytu bez konieczności wszczynania kolejnego postępowania.